ESSAY 1

de vrije markt en het goede leven in meervoud: vijf dimensies

De vraag naar wat goede leven is, is al eeuwen oud. De mens doet dit wel maar een dier niet.
De eerste persoon die een diepgaande reflectie over zijn eigen geest/ innerlijk / gedachten deed was kerkvader Augustinus van Hippo. Hij leefde van 354 tot 430. Hij ontleed als het waren alles wat hij van binnen, in de geest was. Al zijn dogma’s, voorkeuren, afkeuren, kennis, e.t.c. probeerde hij van zich weg te strippen zodat er alleen overbleef wat hij echt was onder al zijn dogma’s. Na al dit strippen van de geest had de kerkvader veel vragen. Veelal over zichzelf. Hij beschreef dit als volgt: Quaestio mihi factus sum, ik ben voor mezelf een vraag geworden.
Hier bloeide uit voort dat de mens zich tot de wereld verhoudt. De mens reflecteert voortdurend. Hij kijkt hoe zijn omgeving reageert op wat hij doet. En hij reageert dan weer op een bepaalde manier terug naar de wereld. De reactie van de wereld op ons kan dan ook een bepaald gevoel oproepen.
Mensen, in tegenstelling tot dieren, kunnen zich gelukkig of ongelukkig voelen door te kijken naar omstandigheden die ze ervaren.

Als de mens zich verhoudt tot iets doen ze dit altijd met tekens. Met taal, symbolen of tekens. Dit doen ze al heel lang. Vroeger met grottekeningen door holbewoners. Tegenwoordig met taal en andere nuffige snufjes. Dit verteld 20ste eeuwse filosoof Ernst Cassirer. Hij omschrijft dit als animal symbolicum, een symboliserend dier. Cassirer zegt ook dat symbool gebruikt kan worden voor zaken als religie, kunst, taal en zelfs wetenschap en filosofie. Als deze symboolvorming en reflectie van uit jezelf op jezelf in de wereld kan voor ‘reflexiviteitsstress’ leveren. ‘onrustig is ons hart in ons’ is wat Augustinus hierover zij.